Άρχισαν τα όργανα για πίεση στο ΑΚΕΛ όσον αφορά τις εγγυήσεις με φόντο την επίλυση του Κυπριακού. Σε ένα αρθρίδιο στον κυριακάτικο “Πολίτη”, αφού εκθειάζεται η σημαντικότητα του ΑΚΕΛ, ο ρόλος του σαν παίκτης για την πολιτική διευθέτηση του Κυπριακού ζητήματος, εντελώς απροκάλυπτα η εφημερίδα υιοθετεί την άποψη πως
“Αν επιμένει οτι θα καταψηφίσει τη λύση σε περίπτωση που υπάρξουν εγγυήσεις από πλευράς ΝΑΤΟ, η τουρκική πλευρά δεν έχει κανένα λόγο να υποχωρήσει από τη θέση ότι θέλει εγγυήσεις στην Κύπρο, σέρνοντας πίσω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, και την Ελλάδα και βεβαίως και την Βρεττανία”
Τι μας λέει δηλαδή ο Πολίτης; πως το πρόβλημα του Κυπριακού ήταν μεταξύ εθνικιστών στο οποίο δεν είχαν ανάμειξη ξένες δυνάμεις, αλλά το ΑΚΕΛ θα τις “αναγκάσει” να έρθουν στο τραπέζι;
Αυτή είναι η πολιτική τακτική όσων θέλουν μια διευθέτηση στο Κυπριακό; Αυτό εννοούν όταν λένε πως θέλουν να έχουμε ειρήνη και ασφάλεια στο νησί; Aκόμα και αν ξεχάσουμε το ρόλο του ΝΑΤΟ στο Κυπριακό, κι αν είμαστε τόσο αφελείς ώστε να παραμερίσουμε πως η Τουρκία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ, μας λένε ότι η “λύση” για δαύτους εμπεριέχει να φέρουμε και να ενταχθούμε στην πιο επιθετική στρατιωτική ιμπεριαλιστική ένωση εν μέσω μιας έκρυθμης κατάστασης στην Μέση Ανατολή;
Δεδομένου πως ο Τουμάζος Τσιελεπής εκ του ΑΚΕΛ είχε αναφέρει συγκεκριμένα σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι εαν η κυβέρνηση φέρει λύσει με ΝΑΤΟικές εγγυήσεις θα πρέπει να βρει άλλο τρόπο να την περάσει διότι η Αριστερά δεν πρόκειται να το στηρίξει, το τι ζητά το συγκεκριμένο αρθρίδιο δεν είναι κάτι ανάλαφρο αλλά κάτι που ωριμάζει εδώ και καιρό στους κόλπους μερίδας της Ε/Κ αστικής τάξης. Ζητά εκβιαστικά ουσιαστικά ακύρωση του ίδιου του ΑΚΕΛ, την συνθηκολόγηση του με τους ιμπεριαλιστές που το ίδιο δημιουργήθηκε ακριβώς για να αντιπαλέψει και το καλοσώρισμα των άμεσα εμπλεκόμενων της σφαγής του 1974 και δημιουργούς των δύο εθνικισμών στο νησί.
Η δεδομένη κατάσταση είναι επίσης μια πρόκληση για το ΑΚΕΛ και το εργατικό κίνημα να αναλάβει τις ευθύνες του και να κινητοποιηθεί με όλες του τις δυνάμεις για να μην έρθουν τα πράγματα στο σημείο του να διαλέξει ο λαός μεταξύ μιας ΝΑΤΟικής “λύσης” ή διχοτόμησης, διότι σε ένα ενδεχόμενο νατοικής επιλογής δεν θα πρόκειται περί λάθους πλέον αλλά για ουσιαστικά μετάλλαξη του σε καθαρά αστικό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και πέταμα στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας του όπως επίσης και του λόγου ύπαρξης του.
Για ποια ανεξαρτησία θα έρθουν να μας μιλήσουν όλοι αυτοί που υιοθετούν αυτές τις απόψεις στην δημόσια σφαίρα; Έτσι θέλουν να προωθήσουν την λύση, με το χέρι στην τσέπη και το αίμα των λαών της περιοχής για λάφυρο; Κανένας ξένος στρατός στο νησί. Ένας NATOικός Kυπριακός στρατός, θα είναι και αυτός ένας ξένος στρατός.
