Σύμφωνα με την κομμουνιστική οργάνωση Oxfam, 42 άτομα καρπώθηκαν το 82% που παράχθηκε το 2017 από την εργασία. Το 50% του πλανήτη, περίπου 3.7 δις άνθρωποι, δεν έχουν ωφεληθεί το παραμικρό. Υπολογίζεται, πως για να κλείσει η διαφορά των φύλων στην αμοιβόμενη εργασία χρειάζονται περίπου 217 χρόνια. Μέσα σε 4 μέρες, ένας CEO των 5 πιο μεγάλων αλυσίδων ρούχων και μόδας κερδίζει περισσότερα από όσα μια εργάτρια σε εργοστάσιο παραγωγής ρούχων. Είναι φανερό λοιπόν, πως ιδεολογικά η υπεράσπιση του συστήματος δεν μπορεί να σταθεί, δυσκολεύεται με τέτοια στατιστικά και ας πουλούν ακόμα “δημοκρατικά” αισθήματα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η υπεράσπιση πλέον του καπιταλισμού δεν γίνεται από αυτούς τους 42 (κάποιοι μάλιστα για να φανούν και φιλέσπλαχνοι, μπροστά στις κάμερες εκλιπαρούν να φορολογηθούν!), αλλά από μεσαία στρώματα τα οποία θεωρούν πως έχουν πίθανότητες ανέλιξης. Κάποιος που παρακολουθεί το τι γίνεται, κατανοεί πως πλέον αυτά τα στρώματα έχουν συρρικνωθεί σε λίγους αυλικούς.
Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί με το μότο “να διορθώσουμε τις στρεβλώσεις του καπιταλισμού” αδυνατώντας προφανώς να κατανοήσουν πως αυτή είναι η ουσία (η νόρμα αν θέλετε) αυτού του συστήματος. Τα περί ελευθερίας να κάνει ο καθένας ότι θέλει σε ένα αστικο-δημοκρατικό πολιτικό οικοδόμημα, μάλλον θα πρέπει να τους απαντήσουμε με την αγαπημένη τους φράση “είναι καλά στα χαρτιά, αλλά δεν εφαρμόζονται στην πραγματικότητα”.
