Πραγματοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα, στις 10-11/06/15, στις Βρυξέλλες η Σύνοδος των Λαών Λατινικής Αμερικής – Ευρώπης (Cumbre de los pueblos). Η αφορμή ήταν η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες των κρατών-μελών της Ευρωπαïκής Ένωσης και της CELAC (Κοινότητα Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής). Σαν απάντηση προς την Σύνοδο των κρατών, διοργανώθηκε συνάντηση των κινημάτων και των οργανώσεων αλληλεγγύης προς τις χώρες στόχο του ιμπεριαλισμού, με έμφαση την Βενεζουέλα και την Κούβα, και στην οποία κάλεσαν μια σειρά οργανώσεις από Ευρώπη και Λατινική Αμερική.
Από την Κύπρο έλαβε μέρος μια 15μελής αποστολή από διάφορες οργανώσεις και μέσα ενημέρωσης, μεταξύ των οποίων και εμείς από την Αγκάρρα, που με μεγάλη μας τιμή λάβαμε ενεργά μέρος στις συζητήσεις και τις εκδηλώσεις.
Η Σύνοδος περιλάμβανε συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης και εργαστήρια, εκδηλώσεις αλληλεγγύης και μια μεγάλη πορεία αλληλεγγύης στο κέντρο των Βρυξελλών. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, αλλά και ελπιδοφόρες, ήταν οι επαφές και οι συζητήσεις με συντρόφους και κινήματα από άλλες χώρες της Ευρώπης και της Λ. Αμερικής και η μεγάλη σύμπτωση απόψεων. Ιδιαίτερα ελπιδοφόρα παρουσία από Ευρώπη υπήρχε από κόσμο που συνδέεται με το ΚΚ Πορτογαλλίας (το οποίο γλύτωσε από τα νύχια του ευρωκομμουνισμού και του συριζαισμού) καθώς και από την κομμουνιστική νεολαία Ιταλίας του Rifondazione Comunista η οποία μας εξέφρασε ανοιχτά την διαφωνία της με το ρεφορμιστικό, όπως το αποκάλεσε, κόμμα της.
Δυναμική ήταν και η παρουσία συντρόφων/ισσων από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από τον Συλλόγου “Χοσέ Μαρτί”, την ομάδας “Hasta la Victoria Siempre”, του Ελληνικού Δικτύου (bloggers) Αλληλεγγύης και του Ελληνοκουβανικού της Καλαμάτας, η τοποθέτηση των οποίων ήταν καίρια όσον αφορά τον ρόλο της Ευρωπαικής Ένωσης στην απομόνωση της Κούβας και της Βενεζουέλας.
Τις χειρότερες εντυπώσεις άφησε δυστυχώς η αντιπροσωπεία από τον Σύριζα, όχι μόνο σε εμάς αλλά σε όλους σχεδόν τους συμμετέχοντες με την προκλητική συμπεριφορά τους, τις υπεκφυγές του όσον αφορά την σχέση Ελληνικής κυβέρνησης – ΝΑΤΟ και την σύμπλευση με την εξωτερική πολιτική της ΕΕ. Το να βλέπεις ”αριστερούς” βουλευτές να φωνάζουν σε σερβιτόρα γιατί τους έφερε μοτσαρέλλα που τους προκαλεί βαρυστομαχιά και στους διοργανώτες επειδή δεν τους έβαλαν να καθίσουν στην πρώτη σειρά ήταν ένα μικρό σοκ.
Η Σύνοδος έκλεισε με μια μεγάλη εκδήλωση στον ναό Basilica με ομιλίες της Αλέιδα Γκεβάρα (κόρης του Τσε), του Προέδρου του Ισημερινού Ραφαέλ Κορρέα, του Αντιπρόεδρου της Κούβας Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ και του Αντιπρόεδρου της Βενεζουέλας Χόρχε Αρεάσα που είχαμε την χαρά να τον ακούσουμε για πρώτη φορά και μας εξέπληξε ο καθαρός και ριζοσπαστικός του λόγος.
Η Βενεζουέλα και η Κούβα, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, παραμένουν οι πυλώνες και οι βράχοι της αντίστασης απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τα παρακλάδια του. Η στήριξη τους και η αλληλέγγυα στάση είναι κρίσιμη για το εργατικό κίνημα παγκόσμια. Ο Τσάβεζ είχε πει κάποτε σε άλλους αρχηγούς κρατών ότι ”εμείς [τα κράτη] πάμε από σύνοδο σε σύνοδο, αλλά οι λαοί μας πάνε από άβυσσο σε άβυσσο”. Πάει καιρός που οι λαοί οφείλουν να κάνουν τις δικές τους συνόδους.